รถไฟขบวนนั้น

รถไฟขบวนนั้นเคลื่อนตัดความมืดและชีวิต
ที่หลับใหลอยู่สองข้างทางไปอย่างไม่สนใจใย-ดี
มันเป็นขบวนชีวิตที่แยกออกมาต่างหาก
นำพานักท่องเที่ยวไปสู่ดินแดนในฝัน
คนโฉดสู่ปลายทางแห่งกรรมชั่ว
นักบุญสู่ดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์
ผู้อ่อนแอสู่อ้อมแขนอันอบอุ่น
และคนเหงาสู่พื้นที่แห่งการแสวงหา

บางวรรคตอนจาก : เพลงน้ำระบำเมฆ

เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
สำนักพิมพ์เทียนวรรณ