ดินแดนบูรพา(ปราจีนบุรี)…เสน่ห์แห่งธรรมชาติ

Travel like the wind : สุชาติชูลี

เที่ยวเมืองตะวันออก(ปราจีนบุรี  จบ )
ตอน : ดินแดนบูรพา…เสน่ห์ธรรมชาติที่รอคอย

แนวสันเขาเส้นตรงเสมือนคำเรียกขานกันติดปากเขาอีโต้กับฉากหลังที่มองเห็นความสมบูรณ์ของขุนเขาป่าไม้เป็นที่อาศัยของหมู่สัตว์น้อย–สัตว์ใหญ่สรรพสิ่งล้วนอาศัยพึ่งพาโดยมีธรรมชาติเป็นผู้สร้างความสมดุลย์ทว่า…เมื่อเอกสารสิทธิ์การถือครองเป็นมูลเหตุให้ผู้คนที่ไร้ที่ทำกินหรือผู้ลากมากดีที่อยากใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางธรรมชาติต่างรุมทึ้งไม่ทางใดก็ทางหนึ่งป่าไม้ถูกทำลายในขณะที่ผู้คนยากไร้ก็ยังขัดสนพื้นที่ทำมาหากินแหล่งน้ำที่เคยอุดมสมบูรณ์ไม้ต้นเล็ก–ต้นใหญ่ที่เคยดูดซับเป็นแนวป้องกันน้ำนับวันป่าไม้ยิ่งน้อยลงเราจึงได้เห็นภาพน้ำป่าไหลบ่าทวีความรุนแรงรวดเร็วในฤดูน้ำหลากฤดูร้อนปริมาณน้ำเหือดแห้งจนผลิตผลทางการเกษตรการปศุสัตว์น้ำอุปโภคบริโภคยังส่งผลกระทบให้บางพื้นที่แห้งขอด 

ความเจริญรุ่งเรืองการพัฒนาที่ต้องแลกด้วยการทำลายธรรมชาติเราต่างเป็นส่วนหนึ่งในวิบากกรมเหล่านี้ไม่ทางตรงก็ทางอ้อมที่ในเมืองฟ้าเมืองชายขอบแข่งกันสูงเสียดฟ้าแข่งขันโอ่อ่าหรูหราถามว่าอิฐหินดินทรายเหล่านั้นมาจากไหนคงปฏิเสธไม่ได้ส่วนหนึ่งมาจากขุนเขาที่เด่นตระหง่านความเจริญรุ่งเรืองของเมืองใหญ่ๆก็แค่เคลื่อนย้ายภูเขามาสร้างป่าคอนกรีต…

บางอารมณ์รู้สึกขณะยืนมองท้องฟ้าสีหม่นกำลังโปรยม่านฝนลงในป่าเขาใหญ่และขุนเขาสลับซับซ้อนแนวกั้นพรมแดนทางธรรมชาติอีกไม่ช้าลมบนก็คงหอบฝนผ่านมาป่านันทนาการน้ำตกเขาอีโต้ริ้วคลื่นที่พริ้วไหวในอ่างเก็บน้ำดอกหญ้าโล้ไกวไปตามสายลมพัดพาหากฝนตกปริมาณน้ำในอ่างก็คงเพิ่มขึ้นก่อนหน้านี้ผมแวะไปเที่ยวน้ำตกเขาอีโต้ธารน้ำที่ไหลล้นฝายชะลอน้ำคอนกรีตหลับตาสดับเสียงน้ำที่ตกกระทบโขดหินท่ามกลางบทเพลงแห่งพงไพรเสียงน้ำไหลตกกระทบโขดหินเสมือนว่าเราได้ถ่ายเทอารมณ์ที่คั่งค้างความรู้สึกสับสนวุ่นวายขัดง้างอยู่ภายในความคิดให้ทะลักล้นออกมา 

ฝูงสุนัขเจ้าถิ่นวิ่งที่กรูเข้าใส่ขณะที่เพลิดเพลินอยู่กับบรรยากาศแรกเริ่มเดิมทีก็รู้สึกหวั่นเกรงว่าจะโดนรุมทึ้งจึงหยุดยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวไม่นานนักพวกมันก็เปลี่ยนท่าทีบางตัวก็เข้ามาคลอเคลียเลียแข้งเลียขาน่าเสียดายที่ผมไม่มีอะไรติดมือมาให้ “เจ้าน้ำตาล”(ขออนุญาตตั้งชื่อให้)  ผมไปไหนมันก็เดินตามทุกย่างก้าวลงไปในทุ่งหญ้าก็พากันตามคิดอีกทีก็ดีเหมือนกันอย่างน้อยมีเพื่อนร่วมทางที่แปลกหน้าหรือไม่? ผมเองนั่นแหละที่แปลกหน้าสำหรับพวกมัน…

ความเป็นจริงแล้วเราเองก็ต่างไม่คุ้นเคยไม่ว่าคนหรือสัตว์ล้วนมีขอบเขตพื้นที่สงวนแห่งตนหากมิตรไมตรีที่ต่างฝ่ายต่างหยิบยื่นให้เพียงรอยยิ้มคำทักทายก็นำมาซึ่งสัมพันธภาพอันเกื้อกูลและแบ่งปันกลุ่มหนุ่มสาวกำลังถ่ายคลิปวิดีโอทำคอนเท้นต์ประชาสัมพันธ์สินค้าในขณะที่ผมเดินเลี่ยงเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเข้าไปเป็นตัวละครส่วนเกินเจ้าหมาพวกนั้นก็เดินตามมาลึกๆแล้วผมยังหวาดระแวงฝูงสัตว์สี่ขาเพราะอาการไข้จับสั่นปวดระบมที่น่องแม้จะมีรอยเขี้ยวถากๆจากสุนัขที่วัดแห่งหนึ่งและผมต้องรักษาอยู่หลายสัปดาห์…

เมฆฝนแผ่คลุมแนวสันเขาอีโต้และเทือกเขาสลับซับซ้อนบางแห่งม่านฝนก็โปรยลงในป่าให้ความชุ่มฉ่ำสดชื่นอีกไม่ช้านานปุยหมอกขาวก็คงลอยคว้างจากแผ่นดินเหนือป่าเขาแล้วสายลมพัดพาไปรวมตัวเป็นกลุ่มก้อนเมฆก่อนแปรสภาพจากเม็ดฝนเล็กๆไหลรวมกันเป็นธารน้ำเป็นน้ำตกเป็นแม่น้ำและไหลลงสู่ทะเลธรรมชาติคือความจริงแม้ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนไปตามวัฏจักรหากดินฟ้าอากาศและน้ำคือสิ่งมหัศจรรย์ที่ชุบเลี้ยงสรรพชีวิตให้ดำรงอยู่…มาเนิ่นนาน