Travel like the wind :สุชาติ ชูลี
ภาพ : ธีรภาพ โลหิตกุล
เคยมีใครบางคนถาม
ถึงวัยวันที่ฉันเติบใหญ่
โตขึ้นนายอยากเป็นอะไร?
ฉันไม่แน่ใจเพราะไอดอลมีมากมาย
ยามเมื่อเรียนรู้ฉากชีวิต
ทุก ๆ เส้นทางที่ขีดเขียน
จากรอยเท้าที่ก้าวย่าง
ไล่ล่าหาฝันไม่สิ้นสุด
ฉันดีใจที่ได้เป็น ได้ทำ ในหลายสิ่ง
แต่ท้ายที่สุดก็ยังมีสิ่งคั่งค้าง
โตขึ้นฉันได้เป็นทุกสิ่งที่ใฝ่ฝัน
เบื่อหน่ายหมดไฟพลัง
ทดท้อเหมือนทิ้งขว้างคืนวัน
และภาพฝันเหล่านั้นก็เลือนรางจางหายไป
ฉันโตขึ้นมานานแล้ว
ฉันได้ทำ ได้เรียนรู้ หลายหลายสิ่ง
จากรอยเท้าที่ก้าวย่างจากพลังใจและไฟฝัน
แต่ความจริงกับฝันนั้นต่างกัน
มีคำถามกับตนเอง
ปลายทางของความปราถนานั้นอยู่ตรงไหน?
บางห้วงอารมณ์รู้สึกทุกข์ สุขเมื่อพ้นผ่านไป
ฉันกลับไม่เข้าใจอะไรเลย
แล้ววันนี้ก็มีคำตอบ
หากเพียง แต่สายเกินไป
ไม่มีใครคนนั้นรอรับฟัง
ในโลกที่มีไอดอลมากมาย
แต่สุดท้ายนั่นไม่ใช่ตัวฉัน
เราล้วนเป็นดวงดาวบนผืนฟ้าเดียวกัน
มีแสงส่องประกายอยู่ตัว
แล้ววันนี้ฉันมีคำตอบ
ในวันที่ไร้เธอคนนั้น
ในวันที่เราอยู่กันคนละโลก
…ก็แค่อยากรักและอยากกลับไปเด็กน้อยคนนั้น
ที่เธอโอบกอด ประคับประคอง ปกป้องคอยคุ้มภัย
นาทีนี้ฉันรู้แล้ว
ความฝันอันสูงสุดของฉันอยากเป็นอะไร?
ฉันก็แค่อยากเป็นเด็กน้อยที่โชคดีที่มีเธออยู่ข้างกาย
…
บันทึกการเดินทาง-บางความหมาย
ขณะดูคลิปและฟังบทเพลงนั้น