วันแห่งความรื่นรมย์

ปัจจุบัน
หลากหลายเหตุการณ์รับรู้
ในห้วงยามต้องผจญกับวิกฤตการณ์
ภาพที่เห็น…
มิต้องรีรอ-ขอเวลาเพื่ออ้างเอกฉันท์
ใยต้องรอเวลาให้น้ำลดรอโคลนผุด
แค่มีสิ่งใด มีแค่ใจรวมใจช่วยเหลือเกื้อกูล

อดีต
เหมือนเพิ่งผ่านมาไม่นาน
ทุกครั้งที่ทุกหย่อมย่านมีภัย
ฉัน เธอและอีกหลาย ผู้คนก็ได้เห็น
ในขณะผู้อำนาจกำลังสาละวนอยู่กับการต่อรอง
ทุก ๆ เสี้ยววินาทนาทีมีค่าต่อคนหนึ่ง
นั่นหมายถึงหนึ่งชีวิตและอีกหลายชีวิตที่รอคอยด้วยความหวัง

อนาคต
เหตุเภทภัยในแต่ฤดูกาล
ฤดูร้อนอุณหภูมิความร้อนหลอมละลายน้ำแข็งขั้วโลกเหนือ
ฤดูน้ำหลากน้ำป่าไหลบ่าท่วมท้น บ้านเรือนจมใต้น้ำ ใต้โคลนตม
พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร แค่วันนี้ยันกายลุกสู้ยังไม่ไหว
ไม่อยากลืมตามองเห็นความเป็นไป
ทุกสิ่ง ทุกอย่างที่เพียรสร้าง เก็บสั่งสมจมหายไปกับสายน้ำ

เถิด…ตราบใดยังหายใจ
เมื่อมีล้มก็ต้องข่มใจให้ลุกสู้
ข้ามผ่านค่ำคืนแสนขมขื่น
หากพรุ่งนี้ ถ้าพรุ่งนี้ลืมตาตื่น
ยลแสงแรกแห่งรุ่งอรุณ
…ยิ้มรับแล้วกัดฟันนึกถึงห้วงเวลาความรื่นรมย์