สู่ห้วงมหรรณพ

ในวันที่เราแอบคิดถึงใครบางคน
บางสถานที่ -ที่เคยไป
แม้วันใดวันหนึ่งอาจไร้ความหมาย
หากลืมเลือนไปจากความทรงจำ

คนบางคนใช้เวลาทั้งชีวิตเรียนรู้
ที่จะอยู่กับความไม่แน่นอน
ล่องลอย ขึ้นๆ ลง ๆ ด้วยวิถีเดิม ๆ
บางผู้คนไร้ที่พักพิงทางใจ
ดั่งใบไม้ที่ปลิดปลิวแสวงหา
หลักศรัทธา ยึดมั่นในความดี
ความดีเป็นอย่างไรกันนะ ?
อยู่ที่มุมมองของเรา
หรืออยู่ที่มุมมองจากคนภายนอก

หากทุกอย่างมิได้กระทำด้วยใจจริง
บางคำพูดอาจไม่มีความหมาย
เหมือนถ่อมน้ำลายลงแม่น้ำ

โลกเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว
ในมิตรภาพที่เคยมีก็เป็นแค่วันวาร
ในรักก็อาจกลายเป็นชิงชัง โกรธ เกลียด

คนบางคนใช้เวลาทั้งชีวิต เรียนรู้
ที่จะอยู่กับความไม่แน่นอน
ล่องลอยไปบนเรือนเรือแหล่งพักพิง
หล่อเลี้ยงชีวิตเคียงคู่กับคนร่วมทาง

บางทีเมื่อใจรวมกายสร้างพลังชีวิต
เรียนรู้และเข้าใจในความเปลี่ยนแปลง
ปล่อยให้วันเวลาทำหน้าที่หลอมรวม
เป็นฝุ่นล่องลอยไปกับสายลม
…กับแม่น้ำไหลลงสู่ห้วงมหรรณพ

Travel like the wind : สุชาติ ชูลี