รักและคิดถึงแม่

น่าสงสัยทำไมคิดถึงจัง 
เวลายังเคลื่อนไปไม่หายคิดถึง 
เหมือนสายใยแน่นขนัดและรัดรึง
ความรู้สึกลึกลึกจึงไม่คลาคลาย

จะเดินไปทางไหนก็เห็นแม่
เหมือนเพียงแค่เข็มหล่นใจก็หาย 
เหมือนแม่ยังเคียงใจไม่รู้วาย
ทุกอย่างยังชัดฉายให้ตายล

ให้หูยินโทรศัพท์รับเสียงแม่
ยามใส่บาตรกุศลแม่แผ่ทุกหน
ยามกราบพระสาธุและสวดมนต์
แม่ยังดลมาบันดาลสมานใจ

นี่คือรักผูกพันอันเกินคาด 
เราผูก กันทุกชาติเลยใช่ไหม
น้ำตาริน หล่นพร่างอยู่ข้างใน
ยังรักแม่เกินใช้คำพรรณนา

หมดทุกคำล้ำทุกถ้อยค่อยจารจรด
เลือกสรรทุกพราวพจน์รสภาษา 
ไม่มีถ้อยไม่มีคำจำนรรจา
ทั้งฟากฟ้าทั้งแผ่นดินสิ้นแล้วคำ 

เหลือแต่ง่ายง่ายใช้กับแม่ 
ลูกขอแค่ "รักคิดถึงจนใจฉ่ำ" 
ร้องไห้เพราะคิดถึงแม่แค่ซ้ำซ้ำ
เลิกงามล้ำเพราะมีแม่ แม่ทุกคน

บทกวี : ชมัยพร แสงกระจ่าง
จากหนังสือ: ดั่งนกขมิ้นหลงรัง
ชูลี สุชาติ : เขียน
สำนักพิมพ์ : เรือนพิมพ์แม่ชอบ