ที่พำนัก

ข้าพเจ้าแสวงหาและมุ่งหวังถึงที่พำนักภายในตนเอง
เป็นสถานที่ที่มีเพียงข้าพเจ้าเท่านั้นสามารถดำรงอยู่ 
เป็น ที่ที่โลกนี้เอื้อมมาไม่ถึง
และมีข้าพเจ้าเพียงลำพังเท่านั้นที่สามารถดำรงอยู่ 
ปลอดภัยยิ่งกว่าถ้ำในภูเขา 
อบอุ่นปลอดภัยยิ่งกว่าโลงศพรือสุสาน 
นั่นก็คือจุดหมายอันนั้นเอง 
จะไม่มีสิ่งใดรุกล้ำเข้ามาในที่พำนักนี้ได้ 
นอกจากมันจะกลายเป็นตัวข้าพเจ้าโดยสิ้นเชิงเท่านั้น 
ดังนั้นขอให้พายุจงพัดแรงจัดต่อไป 
ขอให้ความเจ็บปวดดำรงอยู่และให้โลหิต 
ในกายไหลรินสืบไป
ข้าพเจ้ายังอยู่ห่างไกลเหลือเกินจากจุดหมายปลายทางนั้น 
เพียงเป็นผู้เริ่มเดินไปบนหนทาง 
ทว่าบัดนี้มันกลับเป็นหนทางของข้าพเจ้า
เป็นหนทางจริง มิใช่ความฝันอีกต่อไป 

บางส่วนจาก : ที่พำนัก

จากหนังสือ : มาจากทางสายเปลี่ยว
(ความเรียงว่าด้วยศิลปะและชีวิตด้านใน)
โดย:แฮร์มันน์ เฮสเสอะ(Hermann Hesse)
แปล : พจนา จันทรสันติ
สำนักพิมพ์สามัญชน