เจ้าหญิงกันยา (Princess September)

เจ้านกน้อยยืนแอบร่างที่มุมกรง มองดูท้องฟ้าสีฟ้าสดใสและไม่ร้องเพลงอีก มันอยู่เฉย ๆ อย่างนั้นตลอดทั้งวัน
‘โกรธแล้วได้อะไรหรือ’ เจ้าหญิงตรัสถาม
‘ทำไมจึงไม่ร้องเพลง เพื่อให้ลืมความทุกข์ยากของเจ้า?’
“จะให้ข้าน้อยร้องเพลงได้อย่างไร? เจ้านกน้อยตอบ
‘ข้าน้อยอยากจะเห็นต้นไม้ บึงน้ำและใบข้าวเขียวกลางทุ่งนา’
‘ ถ้าเจ้าอยากเห็นทั้งหมดที่ว่ามา ฉันจะพาเจ้าออกไปเดินเล่น’เจ้าหญิงกล่าว พระองค์ทรงยกกรงนกและเดินตรงไปที่บึงน้ำ ที่นั่นมีต้นหลิวขึ้นเรียงอยู่รายรอบ จากนั้นพระองค์ทรงนำเจ้านกน้อย ไปยังนาข้าวซึ่งขยายขอบเขตไปจนสุดสายตา
‘ฉันจะนำเจ้าออกมาทุกวัน’เจ้าหญิงทรงกล่าว
‘ฉันรักเจ้า สิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือการทำให้เจ้ามีความสุขใจ’
‘มันคนละอย่างกัน’เจ้านกน้อยพูดตอบ
‘นาข้าว บึงน้ำและต้นหลิวจะมีความหมายแตกต่างออกไปเมื่อท่านมองผ่านซี่กรง’

วิลเลียม ซอมเมอร์เซ็ต มอห์ม (William Somerset Maugham)