365daysบันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์
สวัสดีปีใหม่ นับหนึ่งก้าวย่างของปี พ.ศ. ๒๕๖๗
หลายปีก่อนสารคดีโลกสลับสีได้บันทึกการเดินทางของแม่น้ำเจ้าพระยาและนั่นจึงเป็นที่มาของหนังสือ “คืนความทรงจำแด่สายน้ำอันเป็นนิรันดร์ บันทึกเบื้องหลังการถ่ายทำสารคดีแม่น้ำเจ้าพระยา ชีวิตคนกองถ่าย และเรื่องราวของเจ้าพระยาสายหลักของประเทศ โดย ธีรภาพ โลหิตกุล แน่นอนว่าผมเองซึ่งเป็นเด็กหนุ่มจบชั้น ม. ๖ ที่ตัดสินใจขึ้นรถไฟสถานีบ้านส้อง จังหวัดสุราษฏร์ธานี มาเริ่มต้นชีวิตทำงานที่บริกรรายวันห้องอาหารในโรงแรมริมแม่น้ำเจ้าพระยาย่านฝั่งธนบุรี
จากลุ่มแม่น้ำตาปีที่ไม่ได้คาดคิดว่าชีวิตที่วนเวียนอยู่กับแวดวงคนบริการหลายปีจะมีโอกาสได้ เข้าได้เดินเข้ามาในวงวรรณคนอยากเขียน แต่ทุกก้าวย่างก็นำมาพาให้ผมได้ค้บพบถึงโลกอีกด้านและนั่นหมายถึงสิ่งใหม่ ๆ ในชีวิตที่ได้เรียนรู้ผ่านการทำงานกับครู , อาจารย์และพี่ชายที่ให้ความเมตตาผมมาตลอด ที่สำคัญคือท่านกรุณาให้หนังสือเล่มดังกล่าว
ในขณะเดียวกันผมเองก็ได้รับฟังหลายฉากตอนของปัญหาและอุปสรรคในการทำงานสารคดีแม่น้ำเจ้าพระยา จากคำบอกเล่าของท่านโดยตรงบางครั้งก็ในสวนสาธารณะที่เดินออกกำลังกายหรือนั่งพัก บางทีก็ที่บ้านขณะรับประทานอาหารเย็นร่วมกันที่บ้าน ร้านอาหาร กระทั่งมีโอกาสได้ร่วมงานกับพี่ชายอีกคนที่เป็นช่างถ่ายวิดีโอผู้มากประสบการณ์ เราเคยพูดถึงกันว่าอยากทำสารคดี ย้อนรำลึกแม่น้ำเจ้าพระยา แต่ติดขัดกันเรื่องงบประมาณ ปัญหาทางส่วนตัวสุดท้ายเขาก็จากไปก่อนที่เราได้ลงมือทำ นั่นจึงทำให้ผมคิดได้ว่า “เวลาของคนเรานั้นสั้นนัก และการที่คนเราจะถึงฝั่งฝันได้ก็ต้องเริ่มลงมือทำ”
ผมจึงเริ่มร่างโครงการแม่น้ำเจ้าพระยา ส่วนหนึ่งก็เพื่อทำตามความฝันที่ยังค้างคา อีกส่วนนั้นเป็นบทบันทึกแห่งกาลสมัยที่แม่น้ำเจ้าพระยากำลังเผชิญปัญหาความเปลี่ยนแปลงอันเนื่องมาจากโครงการพัฒนาทั้งในภาครัฐ เอกชน ส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของผู้คน ในขณะที่สังคมเมืองเริ่มขยายสู่ปริมณฑล ทุ่งนา พื้นที่รับน้ำและพื้นที่การเกษตรก็กำลังจะกลายเป็นเพียงภาพวันวาน หลายสิบปีที่แล้วสารคดีแม่น้ำเจ้าพระยาได้บันทึกเรื่องราวเอาไว้มากมาย จากขวบปีนี้ไปผมเองก็คาดหวังว่าจะค่อย ๆ บันทึกแม่น้ำเจ้าพระยา วิถีวัฒนธรรม สังคม ชุมชน ในแต่ละจังหวัดที่แม่น้ำเจ้าพระยาไหลผ่าน จึงเป็นที่มาของโครงการ“ร้อยภาพเล่า วัดจันทน์กะพ้อ ตลาดอิงน้ำ สามโคก ปทุมธานี” คือหมุดหมายแรกแห่งความร่วมมือกันสร้างสรรค์ผ่าน “งานเสวนา ดนตรี กวี ศิลป์” อันจะเกิดขึ้นใน วันที่ ๑๓ มกราคม ๒๕๖๗
หลายถ้อยคำเอ่ยถามด้วยความห่วงใยถึงงบประมาณและความสนับสนุนจากหน่วยงาน ผู้เกี่ยวข้องนั้นค่อนข้างยากแต่ก็ยังมีอยู่บ้าง เช่นสถานที่หรือสิ่งอำนวยความสะดวก สาธารณูปโภค ในส่วนของค่าใช้จ่ายอื่นด้วยความที่ผมเองก็คิดที่จะจัดกิจกรรมให้เรียบง่าย สิ่งที่จะเป็นรายได้ก็มาจากภาพวาด ภาพถ่ายที่เหล่าศิลปินมอบให้ไว้เป็นต้นทุน…
ติดตามข่าวสารกิจกรรมและภาพวาด ภาพถ่าย “ร้อยภาพเล่า วัดจันทน์กะพ้อ ตลาดอิงน้ำ สามโคก ปทุมธานี”
ท่านใดสนใจร่วมกิจกรรม สแกนคิวอาร์โค้ดหรือผ่านช่องทางอีเมล์ตามรายละเอียดในกำหนดกิจกรรมด้านล่าง
ปล.เรื่องน่าแปลกคือเด็กหนุ่มสองคนในวัย ๑๘-๑๙ ขวบ แต่ต่างยุคสมัยเมื่อเด็กหนุ่มเมืองกรุงคนหนึ่งมุ่งหน้าสู่ป่าเขาด้วยอุดมการณ์ โดยถูกกำหนดให้ลงสถานีรถไฟบ้านส้อง และเขาเด็กหนุ่มบ้านป่าไล่ล่าความฝันด้วยการขึ้นขบวนรถไฟที่สถานีบ้านส้องเช่นกัน ในขณะที่เพื่อนร่วมขบวนต่างแยกย้ายไปตามทิศทางแห่งโชคชะตา แต่เขายังคงนั่งขบวนรถไฟไปบนเส้นทางแห่งความฝัน บางทีโชคชะตาอาจกำหนดไว้แล้วว่า…
