365daysบันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ในแม่น้ำ... มองเห็นสิ่งมีชีวิตเคลื่อนไหว ริ้วคลื่น ระยิบวับวาว สะท้อนแสงแห่งอัสดง ผืนฟ้าแปรเปลี่ยน ดวงดาราส่งแสงทักทาย บางห้วงขณะเหงาเปลี่ยวและเดียวดาย สดับฟังสายลมที่พัดผ่าน แม่น้ำไม่เรียกร้องสิ่งใด ยังเคลื่อนไหลโอบอุ้มสรรพชีวิต หล่อเลี้ยงความงอกงาม ไม่มีถ้อยวลีอวดอ้างคุณความดี ไม่เคยสร้างกฎหรือตีกรอบ ยังคงไหลตามท่วงทำนอง ทุกขณะดำเนินไปจากที่สูงสู่ต่ำ เพราะโลกหมุนวนรอบตัวเอง จึงมีคลื่นใหม่โถมซัดคลื่นลูกเก่า เป็นความจริงที่ปรากฎ มิได้เกิดขึ้นเพราะปัญญาประดิษฐิ์ ในแม่น้ำมีบางสิ่ง บนผิวน้ำมีเรือลอยละล่อง แต่ไม่ช้านานความมืดแผ่คลุม... เป็นธรรมดาของความเปลี่ยนแปลง ทว่าข้าพเจ้าหลงรัก”แม่น้ำ”มาตั้งแต่กำเนิด และคงดับสลายไปกับแม่น้ำ
