“ความเพียรที่ถูกต้อง เป็นธรรมและพึงประสงค์นั้น
คือความเพียรที่กำจัดความเสื่อมให้หมดไป
และระวังมิให้เกิดใหม่อย่างหนึ่ง
กับความเพียร ที่จะสร้างสรรค์ความดี
ความเจริญ ให้เกิดขึ้น
และระวังมิให้เสื่อมสิ้นไปอย่างหนึ่ง
ความเพียรทั้งสองประการนี้
เป็นอุปการะอย่างสำคัญ
แก่การปฏิบัติตน ปฏิบัติงาน
ถ้าทุกคนในชาติจะได้ตั้งตน ตั้งใจ
อยู่ในความเพียรดังกล่าว
ประโยชน์และความสุขก็จะบังเกิดขึ้นพร้อมทั้ง
แก่ส่วนตัวและส่วนรวม”

พระราชดำรัส พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
เมื่อวันที่ ๙ มิถุนายน ๒๕๓๙
ณ พระที่นั่งกาญจนาภิเษก