365daysคำ : อหังการ์ กล้า
กวีเธอหวานดีนะที่รัก
เธอคว้านควักวัตถุดิบหยิบจากไหน
ขณะสังคมเช่นที่เป็นไป
ล้วนทำให้ฉันขลุกแต่ทุกข์ทน
กวีเธอหวานดีนะที่รัก
เธอร้อยถักรุ้งเรียวเกี่ยวเวหน
หยาดสีให้บุปผางามตาชน
ตะวันปรนแสงสวยด้วยยินดี
ลมรำพันบรรเลงเพลงเชยชื่น
เกลี่ยวดอกคลื่นม้วนพลิกระริกรี่
หริ่งรำพึงครวญมาร่วมพาที
สู่ราตรีรังเรือนไร้เพื่อนนอน
ดาวผลิดอกออกดกดารดาษ
แต้มฟ้าวาดพร่างพรูดูสลอน
เสี้ยวเดือนซีกหลีกร้าวด้วยดาวรอน
หวิวอาวรณ์ไหวคำนึงคิดถึงเดือน
ริมหน้าต่างหัวใจยังไหวสั่น
เราพบกันในนิทราประสาเพื่อน
เยียบยะเยือกเกลือกผวยลมช่วยเตือน
น้ำค้างเยือนตื่นกลับซับน้ำตา
กวีเธอหวานดีนะที่รัก
เธอคว้านควักวัตถุดิบช่างหยิบหา
ฉันอยากเขียนอย่างเธอดูสักครา
จนปัญญาหัวใจมันไม่ยอม
จาก : Writer Magazine
ฉบับที่ ๕๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๑
สำนักพิมพ์นาคร
