365daysบันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์
ผืนป่าเขียวขจีและขุนเขาที่ทอดยาวห้อมล้อมอาณาบริเวณวัดโกหยิ่นเลพญา (Koyinlay Paya) หรือแปลเป็นภาษาไทยว่าวัดเณรน้อย เพียงก้าวแรกที่เหยียบย่างไปในศาสนสถานแห่งนี้ ทุกอย่างเหมือนถูกเคลื่อนย้ายมาจากเจดีย์ไจ่ปุ๊นเมืองหงสาวดีพระพุทธรูปปางมารวิชัยขนาดใหญ่ ๔ องค์ หันพระพักตร์ไป ๔ ทิศตั้งเด่นตระหง่านกลางป่าเขา ใกล้กันมีพระพุทธรูปปางไสยาสน์องค์ใหญ่และยังมีอีกหลายโครงการรอวันเวลาเสร็จสมบูรณ์ สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นไม่ได้หากไม่มีผู้ริเริ่ม จากสองมือและดำริของเจ้าอาวาสวัยสี่สิบ กว่าๆ ท่านคือศูนย์กลางความศรัทธาที่สามารถเนรมิตศาสนสถานอันยิ่งใหญ่บนดินแดนทุ่งสงครามในวันวาร
ไอแดดจ้าในวันนั้น ทั้งๆ ที่หลวงพ่อเณรน้อยท่านมีกิจธุระต้องรอรับเหล่าลูกศิษย์ผู้มีศรัทธามากมาย แต่ท่านเมตตาผู้นำพาคณะเดินทางเยี่ยมชมภายในพระพุทธรูปสี่ทิศสูง ๘ ชั้น ถูกประดับดาไว้ด้วยเรื่องราวพระพุทธศาสนา บอกเล่ามุขปาฐะที่แฝงอยู่รูปภาพ พระพุทธรูปสิ่งเหล่านั้นล้วนถูกแปรมาจากจินตภาพของเจ้าอาวาสหนุ่ม แม้แต่ลานกว้างที่กำลังก่อสร้าง ตระเตรียมพื้นที่เพื่อใช้ในการประดิษฐิ์สถานพระไตรปิฏกสลักบนแผ่นศิลาอ่อน คล้ายจารึกพระไตรปิฎก ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์บนหินอ่อน ๗๒๙ แผ่น แห่งวัดกุโสดอร์ อนุสรณ์สถานซึ่งพระเจ้ามินดงทรงสร้างไว้คราสังคายนาพระไตรปิฏกครั้งที่ ๔ ทว่าพระไตรปิฏกสลักบนหินอ่อนที่วัดโกหยิ่นเลพญา (Koyinlay Paya) นั้นแตกต่างตรงที่สลักเป็นอักขระทั้งหมดภาษามอญ “เพื่อให้ลูกหลานชาวมอญได้ศึกษาเรียนรู้ภาษามอญและมีความภาคภูมิใจในความเป็นชนชาติมอญของตนเอง” คือปณิธานของหลวงพ่อเณรน้อย
“อานันทะดูก่อนอานนท์หลังกึ่งพุทธกาลไปแล้วโลกจะมีอันตรายที่ร้ายแรงมากกว่าก่อนกึ่งพุทธกาลมากนักยักษ์นอกพุทธศาสนาจะรบราฆ่าฟันซึ่งกันและกันต่างฝ่ายจะล้มตายกันฝ่ายละมากๆสมณะซีพราหมณ์จะล้มตายจะตายไปฝ่ายละครึ่งจึงเลิกรากันในเมื่อเห็นการสูญเสียเห็นความตายก็เกิดความทุกข์จิตใจก็เริ่มแสวงหากุศลมากขึ้นเวลานั้นบรรดาพุทธศาสนิกชนก็จะมีความมั่นคงศรัทธาในพุทธศาสนามากขึ้นกว่าเดิม… ”
คำทำนายของพระพุทธองค์ที่ทรงทำนายไว้ถึงกาลสิ้นโลก เรา ๆ ท่าน ๆ ล้วนเห็นเด่นชัดจากประวัติศาสตร์ที่จดจารึก ปัจจุบันอันเห็นได้จากความเปลี่ยนแปลงทั้งสภาพแวดล้อมภูมิอากาศและจิตใจผู้คน ส่งผลให้เห็นถึงอนาคต ถึงกระนั้นก็ตามโลกยังหมุนวนเปลี่ยนแปลง ฤดูกาลอาจผิดเพี้ยนไปจากเดิมบ้าง ทว่ามนุษย์ สรรพสิ่งยังคงสืบสายพันธุ์เพื่อดำรงอยู่ เฉกเช่นเดียวกับพระพุทธศาสนาที่ยั่งยืนมาได้สองพันห้าร้อยหกสิบห้าปี ไม่ว่าวันเวลานับจากนี้ไปอีก ๑๐ ปีหรือ ๑๕ ปีหรืออีกยาวไกลกว่านั้น ผมเชื่อเหลือเกินว่าวัดโกหยิ่นเลพญา (Koyinlay Paya) จะมีเหล่านักแสวงบุญ คนเดินทางหลั่งไหลกันมาเยี่ยมเยือน
