365daysบันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์
แววตาของเด็กหนุ่มวัย ๑๗ หย่อน ๆ กับสองมือของเขาที่เลื่อนไหลไปตามจังหวะการตำหูก(ทอผ้า) มือข้างหนึ่งคอยส่งกระสวยถักทอลวดลาย ส่วนอีกข้างคอยรับกระสวยแล้วมือท้ังสองกระตุกกี่ทอ ครั้งแล้วครั้งเล่าจากเส้นใยไหมค่อย ๆ กลายเป็นผืนผ้าหลากลวดลาย
กว่าจะได้แต่ละผืนต้องใช้เวลา ไม่น่าเชื่อว่าเด็กหนุ่มผู้มีอนาคตอย่างเขาเลือกสืบเส้นด้ายยืนเข้ากับแกน ร้อยด้ายแต่ละเส้นเข้าในตะกอและฟันหวี ค่อยๆ ตำหูกต่อเติมฝัน และฝันของเขาก็แค่อยากสานต่องานปราณีต อยากสร้างลวดลายบนผืนผ้าด้วยอัตลักษณ์ของตัวเองสักวันหนึ่ง แม้ไม่รู้ว่าจะอีกยาวนานสักเท่าไหร่ ทว่าเขายังคงมุ่งมั่นฝึกฝนต่อไป…
อีกหนึ่งครูหนุ่มวัยกลางคน อดีตแรงงานขั้นต่ำ กรำงานหนักอยู่ในเมืองกรุงนับสิบปี ก่อนจะหันเหเส้นทาง หวนกลับมาสืบสานถักทอลวดลายพญานาคบนผืนผ้า เป็นศูนย์กลาง ก่อร่างสร้างชุมชน หมู่เด็กเล็กเด็กน้อยได้มีเงินไปโรงเรียน ใช้เวลาว่างละวางหน้าจอ คนแก่ได้พูดคุยสนทนาแลกเปลี่ยนความรู้ ถ่ายทอดภูมิปัญญา…ที่บ้านบันเทิงว่องไว ทายาทช่างศิลปหัตถกรรม ปี ๒๕๖๒ ประเภทเครื่องทอ(ผ้าไหมมัดหมี่) จ.สุรินทร์
