ปลายทะเลหมอก

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์

โลกมีเรื่องเล่าคู่รักมากมาย บางคู่สมหวังได้อยู่ร่วมกันตราบจนวาระสุดท้าย ทว่ายังมีอีกหลายคู่ที่ต้องพลัดพราก รอคอยวันเวลาจนกว่าจะได้พบกัน

พฤศจิกายน ปี ๒๕๕๘ อ่านข้อความที่อดีตเพื่อนร่วมชั้นเรียนสมัยมัธยมปลาย “กางเต็นท์นอน ดูทะเลหมอกที่เขาศูนย์” โพสต์ลงในเฟสบุ๊คผมไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีบรรยากาศเช่นนั้นที่เขาศูนย์ ดินแดนที่ครั้งหนึ่งเคยคุกรุ่นด้วยฝุ่นควันจากการระเบิดแร่ สลับเสียงปืน คำสบถ และการร่ำไห้ของบรรดานักเสี่ยงโชคที่หลั่งไหลไปรวมกัน อ่านข้อความที่เธออธิบายว่า เป็นการพาพ่อและแม่ไปรำลึกอดีต เพราะพ่อและแม่ของเธอมาพบรักกันที่นี่…ที่ “เขาศูนย์”

สำหรับผม ยังมีเรื่องราวความรักของหนุ่มสาวอีกคู่หนึ่ง แม่ค้าขนมจีนน้ำยาเดิมขายอยู่บริเวณสี่แยกอำเภออ่าวลึก จังหวัดกระบี่ เพราะความแตกต่างทางความคิดของคนในครอบครัว เธอจึงตัดสินใจยุติปัญหาด้วยการปิดร้าน ฝากลูกสาววัยสองขวบ ไว้ให้พี่สาวช่วยเลี้ยงดู แล้วรับงานที่มีคนว่าจ้างให้ไปเป็น “เถ่าชิ่ว” (แม่ครัว) ร้านข้าวแกง ณ เหมืองแร่ “เขาศูนย์” อำเภอฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราช 

ในขณะที่เธอเริ่มชีวิตใหม่ในฐานะ “เถ่าชิ้ว” ร้านข้าวแกงบน เขาศูนย์ อยู่ได้ไม่นาน สามี-ภรรยา ผู้ว่าจ้างก็ทะเลาะกัน ต่างคนต่างแยกย้ายไปด้วยอารมณ์โกรธ ทิ้งร้านไว้ให้เธอดูแลเพียงลำพัง ท่ามกลางคนแปลกหน้าและบรรยากาศอันน่า สะพรึงกลัว

“ไหนๆ ก็ตั้งใจมาแล้วสู้กันสักตั้งไม่รู้จะไปไหนอีกแล้ว”เธอบอกกับตัวเอง
เพียงมื้อแรกของวันแรกที่ร้านเปิด ปรากฏว่ากับข้าวไม่เพียงพอต่อคนงาน ที่ขึ้นมาจากหลุมแร่ด้วยความเหน็ดเหนื่อย หิวโหย

“ไหร้! ไซทำกับข้าวน้อยแรง?(ทำไมทำกับข้าวน้อยเหลือเกิน)” หัวหน้าคนงานถาม
“ฉานม้ายหรู่ว่าเติ้นมีกี่คนนิ” (ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณมีกี่คน)เถ่าซิ่วอธิบาย
“ปัง!”ลูกกระสุนปืนเจาะทะลุหม้อแกง ความหิวทำให้หัวหน้าคนงานบันดาลโทสะ ท่ามกลางคนงานคนอื่นๆ ต่างเงียบกริบ ไม่มีใครกล้ายุ่ง เพราะต่างรู้กิตติศัพท์ “นายหัว” คนนี้ดี ขณะที่แม่ค้าเข้าแกงยืนสั่นสะท้านกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ในใจก็นึกตำหนิใครบางคน
“ไซไม่มา หนะวันหนี่?” (ทำไมวันนี้ไม่มา)เธอนึกถึงหัวหน้าคนงานอีกคนที่คอยเทียวไปเทียวมาหยอดขนมจีบอยู่ทุกวัน

เมื่อไร้หลักยึดเหนี่ยวการดำเนินชีวิตที่ต้องอยู่อย่างหวาดผวากับเสียงและการปล้น ฉุด ทำร้าย ท้ายที่สุดเธอจึงตกปลงใจอยู่กินกับนายหัวคนงานคนนั้น ครอบครัวเริ่มจะมีความสุข แต่แล้ว…เพียงสองปีเศษ ผู้เป็นสามี ซึ่งต่อสู้กับมัจจุราชที่เรียกกันว่า “แร่เข้าปอด” หรือโรคปอดฝุ่นหินทราย (Silicosis)เงินที่เก็บสะสมเอาไว้ หมดไปกับค่ารักษาโรคที่คร่าชีวิตนายหัวคุมหลุมแร่ ก็มิอาจจะรั้งชีวิตผู้เป็นสามีไว้ได้…

เรื่องราวความรักที่พลัดพราก ระหว่างนายหัวผู้คุมหลุมแร่กับเถ่าชิ้ว แม้เขาจะจากไปนานหลายสิบปี แต่ไม่แน่นะเขาอาจจะไปรอเธอคนนั้น ที่ปลายทะเลหมอก“เขาศูนย์”ก็เป็นได้ใครจะไปรู้…