คำ : ก้าววิโรจน์ ดำจำนงค์

๑.ตอนเป็นเด็ก
ฉันโกหกพ่อแม่ว่าไม่สบาย
เพราะไม่อยากไปโรงเรียน
เมื่อโตขึ้น
ฉันกล่าวอ้างครั้งหนึ่งถึงเหตุที่มาทำงานสาย
จึงมีอีกในครั้งต่อมา
ถึงการที่ฉันไม่สามารถส่งงานได้ทันตามกำหนด
เพราะไม่อยากจนแต้ม

๒.โกหกคือโกหก
ไม่ว่าจะพูดให้สวยหรูแค่ไหน
มันก็คือการโกหก
คือคำกล่าวอ้างที่มีหัวใจแห่งความตาย
ฉันอยู่ในประเทศแห่งทุ่งดอกไม้ที่แทบไม่มีอะไรยาไส้
อยู่ในยุคใหม่งี่เง่าที่ความปลิ้นปล้อนกะล่อนตอแหล

อยู่ในความคมคายปลายลิ้นผู้นำและคนอื่นรวมกัน
และของฉันบ้างบางเวลา

๓.ดังนั้นในระหว่างเกม
ถ้าฉันเงียบ ๆ ไป
ขณะที่มีการโกหกถึงเรื่องนับร้อย
แล้วมีคนแสร้งมองไม่เห็นถึงบาปที่เกิดขึ้น
แต่กลับรับลูก
แล้วฉกมันส่งเข้าตาข่ายดุจผู้ยิงประตูฟุตบอลที่เด็ดขาด
โปรดรับรู้ว่า
นั่น…


บางทีมันอาจไม่ใช่ช่วงจังหวะของฉัน
โปรดรับรู้ว่า
นั่น…
ฉันยังอยู่
ฉันยังหายใจอยู่ในสนาม
บางทีฉันอาจจะกลับมาโชว์ฟร์อมใหม่ที่ดีอีกครั้ง
ด้วยการโกหกดุจผู้ที่จ่ายบอลคมกริบ
และผู้ยิงประตูที่เด็ดขาด

๔.ในระหว่างเกม
ถ้าฉันจะเงียบ ๆ ไปบ้าง
ฟังการโกหกของผู้นำ
และคนอื่นโกหกรวมกัน
และของฉันโกหกบ้างบางเวลา
ในประเทศงี่เง่ายุคใหม่
ในประเทศที่ฉันไม่มีอะไรจะยาไส้
ถ้าฉันจะกลับมาโชว์ฟร์อมใหม่ด้วยการโกหกอีกครั้งอย่างเต็มรูปแบบ โปรดรับรู้
ขอวิญญาณผู้พ่ายแพ้จงไปสู่สุขคติ.