เราจะเริ่มนับหนึ่ง ?

คำ : นรเศรษฐ์ ทับทิมทอง

I 1 I
ศตวรรษเถื่อน เคลื่อนผ่าน
เริ่มนับหนึ่งครึ่งด้านการพบเห็น
องศาดุคุคั่งถั่งไฟเย็น
เรายังคงล้อเล่นเส้นฝ่ามือ

เทียวไล่ล่าอาณานิคม
หมอกเขม่าเถ้าถมปมที่ถือ
ล้วนในนามพันธุ์เผ่าเข้ากระพือ
อนารยธรรมโค่นรื้อ อารยธรรม

มนุษยชาติ…
ต่างเล่นแร่แปรธาตุบาดแผลคร่ำ
อพยพ เวลา ชะตากรรม
มุ่งหน้าเยือนเถื่อนถ้ำ ดื่มด่ำยุค

หมายกะเทาะหินไฟ ไล่ภูตผี
หมายจักคลี่มายาที่บ่าบุก
จับความมืดคุมขังหลังการลุก
คล้ายกระตุ้นกระตุกสัญชาติญาณ

แทนที่ความกระจ่างด้วยย่างเหยียบ
โถงถ้ำเย็นยะเยียบเทียบวิหาร
สร้างสุมทุมกลุ่มก้อนก่อนรุกราน
บูชาไฟไหม้ผลาญกาฬรกชัฏ

I 2 I
จึงศตวรรษที่ยี่สิบ เคลื่อนมา
โลกหมุนเปลี่ยนองศาฝ่าวิบัติ
บรรพกาลผ่านพ้นจนวิวัฒน์
เกิดเป็นชนชาติรัฐฯ ระบัดมนุษย์

…แล้วเราก็ฝันกันไป
ถึงหลังยุคหมาดใหม่ไร้สิ้นสุด
เทคโนโลยีบดขยี้ ผีชำรุด
ในนามแห่งอาวุธยุทโธปกรณ์

เส้นฝ่ามือเล็กเรียวที่เทียวสร้าง
นัยน์ดวงตาเวิ้งว้างลางสังหรณ์
ในดวงใจลุกไหม้โหมไฟฟอน
ในอุทรร้อนนักทะลักทลาย

เราจะเริ่มนับหนึ่งอีกครึ่งด้าน ?
อีกครึ่งที่ผสมผสานกาลล่มสลาย
ครั้นสบหน้าอีกครึ่งจึงละม้าย
โลกกลับกลายย้อนเยือนเถื่อนถ้ำนั้น

ถึงที่สุด มนุษยชาติ
อาจเล่นแร่แปรธาตุ ขาดสะบั้น
สันติภาพ บาดหมาง อย่างไหนกัน ?
ที่เผ่าพันธุ์ เราฝัน เราพรั่นพรึง.