คำ: ภักดิ์ รตนผล

บัดนี้ฉันได้ตื่นแล้ว
ตะวันก็ชายแสงถึงชานเรือนแล้ว
สายลม
กาลเวลาของฉัน
ได้มาถึงแล้ว

ขอเธออย่าได้ไถ่ถามถึงถิ่นที่ฉันจะไป
เพราะฉันเองก็ไม่อาจตอบได้ชัดเเจ้ง
ขอเธอจงค้นหาจากริมฝีปากฉันเถิด
แล้วเธอจะรู้ถึงสิ่งที่คนอื่นไม่รู้

มหาสมุทร
กาลเวลา
การเดินทางของฉัน
ได้มาถึงแล้ว
ลมมรสุมก็พัดพาถึงหลังคาบ้านแล้ว

อย่าได้ไถ่ถามถึงแห่งหนที่ฉันจะไป
แต่จงจุมพิตริมฝีปากฉัน
แล้วเธอจะรู้ในสิ่งที่คนอื่นไม่รู้

ท้องฟ้า
กาลเวลา
การเดินทาง
แสงดาวก็อาบแสงแม่น้ำแล้ว

โปรดจุมพิตฉัน
ด้วยริมฝีปากละมุนปานวุ้นของเธอ
แล้วเธอจะรู้ถึงประเทศเขตคามที่ฉันจะไป

ณ ที่ซึ่งเธอได้จุมพิตฉันเป็นครั้งแรก
ในแสงสีคราม

๗/๖/๖
แม่น้ำท่าจีน