ดั่งนกพลัดหลงจากดงไม้
มาเกาะกิ่งก้านใจของนักฝัน
มาเพรียกเพลงลี้ลับชั่วกัปกัลป์
มาปลุกเร้าใจฉันให้ฝันตาม

ติดตามเสียงนกในอกนี้
ต่างทิศต่างที่ไปเลาะถาม
ตามหาค่าฝันอันแสนงาม
ค้นหาค่านิยามแห่งความจริง

ยังเพรียกขานเนิ่นนานในสำนึก
ยังแว่วเสียงรู้สึกจากสรรพสิ่ง
ยังเอื้ออุ่นทรวงอกให้นกอิง
ยังยื่นกิ่งก้านทรวงเป็นห่วงนก

ฉันยังมีชีวิตอยู่กับยุคสมัย
นกยังร้องเพลงไพรอยู่ในอก
ยามรุ่มร้อนรวดร้าวราวนรก
เพลงยังยกประคองใจให้รู้คิด

ปลายฤดูร้อน ๒๕๓๔

ไพวรินทร์ ขาวงาม
จาก : คือแรงใจและไฟฝัน
เรือนพิมพ์แม่ชอบ