ขุนทองเจ้าจะกลับมา เมื่อฟ้าสาง

ตัวละครของเขาไม่ระบุเจาะจง แต่ผู้อ่านจะรู้สึกว่าตัวละครของเขามีชีวิต

และชวนให้รู้สึกคุ้นเคย ว่าได้เคยพบเห็น อยู่ในสังคมเดียวกัน

ตัวละครของอัศศิริ ไม่เจ็บแค้นขมขื่น หรือฟูมฟายในชะตากรรมของตน

ตัวละครของเขามักจะยอมรับ เข้าใจและไม่ท้อแท้ที่จะสู้ชีวิตต่อไป 

เรื่องสั้นอัศศิริ จึงมีน้ำเสียงอ่อนโยน ทั้งๆ ที่หลายเรื่องกล่าวถีงหายนะ 

ความตายของมนุษย์และสังคม แต่ด้วยชั้นเชิงวรรณศิลป์ 

ทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่าผู้เขียนกำลังปลุกปลอบใจ

ให้กำลังใจ ทำให้กล้าเผชิญปัญหา

…ชีวิตเล็ก ๆ ที่ในสังคมที่อัศศิรินำมาเขียน จึงทำให้ผู้อ่านตระหนักในศักยภาพ

และหัวใจงดงามของความเป็น “มนุษย์”

บางวรรคตอนจากปีกปก