จำลองชีวิต

ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วตกไป ฟันเฟืองนาฬิกาทุกเรือนสึกหรอไปปฏิทินทุกแผ่นถูกฉีกทิ้งไป ตัวเลข ปี พ.ศ.เพิ่มขึ้นมา
เวลากินตัวเองไปอย่างเงียบขรึม
ข้าพเจ้าถูกมันกลืนกินไปทีละน้อย
แต่…ข้าพเจ้ารู้ตัวและพยายามขัดขืน
กาลเวลาจะกินข้าพเจ้าจนหมดเกลี้ยงไม่ได้
ข้าพเจ้าจะเขียนจำลองชีวิตเอาไว้

ไม่ยอมให้ความตายพิชิตได้โดยง่าย
ดังนั้นเมื่อร่างกายข้าพเจ้าตายสนิทแล้ว
ตัวหนังสือเหล่านี้ก็จะเป็นตัวแทนกวักมือ
ร้องท้าให้มฤตยูต้องเสียเวลา
หวนกลับไปกินมันซ้ำอีกทีหนึ่ง

อาจินต์ ปัญจพรรค์
คัดย่อจากปกหลัง : เหมืองน้ำหมึก(ตลุยเหมืองแร่เล่ม ๒)