ไส้กรอกโบราณ

ไส้กรอก เป็นอาหารนานาชาติที่มีทั่วทุกมุมโลก แต่ละชนชาติต่างมีไส้กรอกที่เป็นสูตรเฉพาะของตนเอง ในอาเซียนก็มีไส้กรอกอยู่หลายชนิด แบบเปรี้ยวและไม่เปรี้ยว เช่น ไส้กรอกอีสานของไทยและลาว ซึ่งแต่เดิมเรียกว่า “ไส้อั่ว” (ໄສ້ອັ່ວ) คำว่า “อั่ว” ในภาษาไทยลาว แปลว่า “ยัด” จึงเรียกไส้อั่วกันทั้งอีสานและเหนือ ส่วนชาวขแมร์เรียกไส้กรอกว่า “ซัคกรอก” (សាច់ក្រក) หรือ “ซัคกรอกโค” (សាច់ក្រកគោ) ที่หมายถึงไส้กรอกเนื้อวัว เพราะชาวขแมร์นิยมไส้กรอกเนื้อวัว แต่ไส้กรอกขแมร์มีอีกชื่อว่า “ตวาโก” (ត្វារគោ) ที่ชุมชนเขมรวัดแคมีตำรับไส้กรอกโบราณที่ใช้เนื้อหมู ข้าวคั่วเป็นส่วนผสมหลัก พร้อมด้วยเครื่องเทศหลากชนิด ได้ความหอมของพริกแกงทานคู่กับปลาแนมถือเป็นอีกหนึ่งตำรับที่อยู่คู่ครัวชุมชนบ้านเขมรวัดแค มานาน โดยคุณสุมาลย์  แต้พานิช ครูภูมิปัญญาได้เล่าถึงที่มา

“เราก็ไม่รู้ประวัติว่าดั้งเดิมเป็นอย่างไร ตั้งแต่จำความได้ก็เห็นคนเฒ่าคนแก่ก็รับประทานแบบนี้กันแล้ว ปกติจะรับประทานคู่กับปลาแนม ซึ่งมันเป็นไส้กรอกสูตรโบราณดั้งเดิมของหมู่บ้านนี้”