“ไม่ฉวยคว้าวันเวลาก็สูญหาย”

คำและภาพ :

เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์

๐-จัดแสดงภาพเขียน
หลังจากเฝ้าฝึกเพียรช่วงเปลี่ยนผ่าน
ด้วยบ่มเพาะปรารถนามาเนิ่นนาน
ตั้งแต่ครั้งเยาว์วารบ้านแม่น้ำ

เกิดจากดงจากดินรักศิลปะ
เกิดภาวะซาบซึมแสนดื่มด่ำ
(ก่อนที่จะหลงใหลในมวลคำ)
สิ่งโน้มนำไหลเนื่องอยู่เบื้องใน

แปลงนาลุ่มพุ่มพงกลุ่มดงตาล
นกกู่ขานเอียดออเสียงกอไผ่
เอ้อระเหยชวนฝันมุ่นควันไฟ
เฝ้ามองเรือบางใครในสายคลอง

เศษดินสอเสี้ยวกระดาษฉันวาดเขียน
ท่ามแสงเนียนเรือนชานผ่านมุมช่อง
ขณะก้มหน้างุดแม่หยุดมอง
ในดวงตาทั้งสองก่องประกาย

ไม่ยึดกฎถูกผิดปวงทฤษฎี
เอารู้สึกแทนสีนำเส้นสาย
เน้นน้ำหนักหลืบเงาแสงเบาระบาย
ให้โชนฉายให้ขจีให้มีชีวิต

ฝ่าภาวะย่ำแย่แผ่ขยาย
หาความหมายในกาลวิกลวิกฤต
จุดใจตนดลไฟในมืดมิด
ทุ่มอุทิศให้งานผ่านความรัก

เฉกเช่นคนสวน
หลังขุดพรวนเนิ่นนานผ่านงานหนัก
เมื่อผลิบานหวานหอมจึงพร้อมพรัก
ให้ใครใครได้ประจักษ์มันสักครั้ง…

ฤดูฝน-สังขละบุรี