ใสกระจ่าง

เหมือนมองเห็นก้นบึ้งแห่งอดีต
สัมผัสถึงเรื่องราวแต่หนหลัง
เพราะรากแก้ว รากแขนง จึงแผ่กิ่งก้านสาขา
สูงตระหง่าน ให้ร่มเงา-แหล่งพักผิง

…บ้าน
ไม่มีบ้าน…ออกเร่ร่อน
สู่หนทางข้างหน้า
อุปสรรค ซับซ้อน ยอกย้อน ท้าทาย
บางครั้งวูบไหว
บางเวลาหวนไห้ระลึกถึง
ภาพบางภาพที่มองเห็นกระจ่างชัด
และรู้สึกได้ถึง กลิ่นอายแห่งความสุข
…แต่ท้ายที่สุดก็เลือนหายไปในความใสกระจ่าง
เมื่อทุกย่างก้าวต้องย่ำไปบนหนทางข้างหน้า

บันทึก : ขณะแหวกว่ายในธารน้ำใส “บางสวรรค์”

สุชาติ ชูลี