365daysโชคชัย บณฑิต’
พระพุทธรูปเศียรหัก
นางกวักหัวหายแขนซ้ายหลุด
พ้นความต้องการเกรงบ้านทรุด
เป็นสิ่งชำรุดสิ้นราคา
เป็นสิ่งชำรุดวิปริต
เกรงอิทธิฤทธิ์-สิ้นสง่า
อุบาทว์ก็อุบัติสิ้นศรัทธา
นำมาทิ้งวัดจัดแก้เคล็ด
สุมทั่วบัวหายรายวิหาร
ศรัทธาร้าวรานใช้งานเสร็จ
แปรอัปมงคลดังต้นเท็จ
ปลายจึงระเห็จแค่เศษดิน
เจดีย์ด่างดำซอกชำรุด
พระพุทธรูปก็ร่วงบิ่น
ลูกเจ้าเขาเขียวิ่งราคิน
ดาบ-โกมินทร์ก็สิ้นมนตรา
เคยอยู่ยังหิ้งเป็นมิ่งขวัญ
คืนสู่สามัญมิ่งขวัยหล่น
จากหินดินทรายหมายมงคล
กลับไปตั้งต้นมงคลมลาย
วัดคือที่พึ่งประหนึ่งเว็จ
ค่าแค่แก้เคร็ดสำเร็จหาย
พระไตรปิฏิกเหมือนตกกระจาย
จากต้นชนปลาย ฤ คลายเท็จ
จาก : “บ้านเก่า” กวีนิพนธ์ซีไรต์ พ.ศ. ๒๕๔๔
พิมพ์ครั้งที่ ๑๒ โดย สำนักพิมพ์นาคร
