บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์


ที่เคยคิดและวาดไว้
แท้จริงเป็นแค่ฝัน
คืนฝันดี พลอยสุขใจ
หวั่นไหวในฝันร้าย


มีบ้างที่รู้สึก
ไฟโหมลุกปลุกพลังกล้า
แต่บางครั้งเหนื่อยล้า
จำต้องยอมพ่ายแพ้


เคยคิดปีนป่ายขึ้นที่สูง
ครั้นเหน็ดกลับชะงัก
พลังไฟที่เคยเจิดจ้า
คล้ายกับว่ากำลังจะมอดดับ
หรือความจริงเราอ่อนแอ
จึงยอมแพ้ ทุกอุปสรรค
ภายนอกดูแกร่งกร้านนัก
แต่ภายในอ่อนไหวโอนเอน


หยุด ! นั่งพักเหนื่อย
หลับตาเงี่ยหูฟังเสียงรายรอบ
เติมลมหายใจเข้า-ออก
ค่อยค่อยสูดและผ่อนปรน


อย่าหยุดอยู่แค่นี้
เพราะปลายทางรออยู่เบื้องหน้า
เพียงปลุกใจไม่ยอมจำนน
ต่อความอ่อนแอของใจตน