“โลกของรัก”

คำ : ศิปางศ์

…..
ท่าทางไม่แน่นหนักสักเท่าไหร่
ลุกนั่งได้ไม่แคล่วคล่อง-พอมองเห็น
ปวดเมื่อย เหนื่อยบ้างบางเช้า-เย็น
หลง, ลืมเป็นประจำธรรมดา

ดำรงชีวิต-กิจวัตร
ปรนนิบัติป้อน,ปรุงคอยหุงหา
เช้า-ค่ำ,น้ำ-ข้าวเฝ้าเยียวยา
ยกซ้ายย้ายขวา สาละวน

ในหลงลืมไม่เลยละ ปฏิเสธ
ไร้นิยามไร้ขอบเขตไร้เหตุผล
บางขณะซ่อนวิตกเต็มอกตน
เพื่อบางคนยังยิ้มยังอิ่มท้อง

โลกฝ้าฟางกลับเห็นโลกเด่นชัด
ล้วนสัมผัสแน่นหนักรักเกี่ยวข้อง
อาจโลกปัจจุบันเปลี่ยนครรลอง
แต่โลกของรักแท้มีแค่นั้น!

พรุ่งนี้เป็นอย่างไร? ยังไม่รู้
ใคร?! จะอยู่หรือไปทำไหวหวั่น
ครุ่นคำนวณความจริงต้องนิ่งงัน
แอบกลั้นเก็บสะอื้นกลืนน้ำตา

ทุกขณะเนรมิต-กิจกรรม
เป็นประจำธรรมชาติ-ปรารถนา
ก่อนโหดร้ายจะพรากเราจากลา
รู้เถิดว่า”โลกแม่งามเพราะความรัก”
……
ก่อนที่โลกจะพรากเเม่จากลา
เถิดรู้ว่า”โลกเจ้างามแล้วความรัก”
……
19 สิงหาคม 2564