คำ :วาณิช จรุงกิจอนันต์

โลมราวไม้รายเมฆวิเวกหวิว
โรยเป็นริ้วเซาะผ่านเกาะแก่ง
ทุกโค้งธารผ่านพบกระทบแทง
เรี่ยวน้ำแรงลงทาบที่ราบลาน

สวยกระแสแห่งมหาชลาศัย
อวลละมุนดอกไม้จากหมอกม่าน
ทุกเคี้ยวหหนึ่งสายน้ำมีตำนาน
ทุกคำขานคำคงทุกโค้งเคี้ยว

นามเจ้าพระยาเย็นทุกหย่อมย่าน
สรงสนานไร่นาจากป่าเปลี่ยว
ทุกเกลียวเนิบนิ่มนวลเมื่อม้วนเกลียว
ขับทุ่งข้าวเข้มเขียวทุกทุกครั้ง

สะอาดด้วยปีเดือนการเลื่อนไหล
ทุกคราวใครเปียกเปรมจึงเอมหวัง
เท่าที่ล่องวารีมีกำลัง
ย่อมจะยังชีวิตอยู่แก่ผู้คน

เคยลิ้มเลือดเลอะละลายมาหลายครั้ง
เลียบสองฝั่งความตายมาหลายหน
น้อมนอบใช่นอบน้อมยอมจำนน
ยังดิ้นรนหลากไหลไปนิรันดร์

ผ่านเขาไฟควันฟุ้งสู่ทุ่งราบ
โศกกำสรดซึ้งกำซาบกับภาพฝัน
เจ้าพระยาไหลเย็นเป็นฉะนั้น
เช่นกันเช่นเราเจ้าพระยา

จาก : รวมเรื่องสั้นซอยเดียวกัน
สำนักพิมพ์ : บูรพาสาส์น