คำ : นายทิวา

แดดเช้า
อุ่นอกแนบเนาเมื่อเช้าผ่าน
ขณะใจคล้อยเคลื่อนในกาล
เมื่อวานก็ผ่านไป

นั่งนึกเปล่าว่างกลางกระแส
ทึ่แปรก็เปลี่ยนตามกาลไหว
ที่เปลี่ยนก็ปลอมเสียนี่กระไร
ไม่ไร้ก็เหมือนไร้รูปรอย

ที่นิ่งเหมือนนิ่งแต่ไม่นิ่ง
ที่จริงยิ่งเจ็บยิ่งเก็บถ้อย
ที่ร้างยิ่งพ้อยิ่งรอคอย
ที่ร้อยเหมือนลืมมิรู้จำ

แดดเช้า
ก็แค่รอยเศร้าใจถลำ
ผ่านวันนี้มีเพียงคำ
กับรอยด่างดำกาลเวลา

จาก : รวมบทกวี
บันทึกรายเท้ารอยทาง
สำนักพิมพ์ ออนอาร์ต