……………………….

เว้นพื้นที่ว่างเอาไว้
ให้ความหลากหลายได้หายใจ
เว้นที่พื้นที่ว่างเอาไว้
ให้ความแตกต่างได้สร้างความหมายใหม่ๆ

เว้นพื้นที่ว่างเอาไว้
ให้พืชพันธุ์ในสวนของเธอได้หยั่งราก
เว้นพื้นที่ว่างเอาไว้
ให้กิ่ง ก้าน ดอก ใบ ได้เริงรำในอากาศ
ฤดูกาลไม่เคยลำเอียงนิ่งฟังเสียงชีวิตในสวนของเธอ
เว้นพื้นที่ว่างเอาไว้
ให้แดดและลมเพาะบ่มลมหายใจ

เว้นพื้นที่ว่างเอาไว้
ให้แต่ละก้าวย่างได้วางเท้า
ถนนหนทางไม่ได้เป็นของใครคนใดคนหนึ่ง
ก่อนนั้นอาจเคยเป็นป่าปกรกเรื้อ
ก่อนนั้นอาจเคยเป็นทุ่งหญ้าสุดขอบฟ้าไกล
เส้นทางค่อยๆ ปรากฏขึ้นจากรอยเท้าของเรา
ภูมิประเทศกำหนดความคดโค้ง
ความงามและความหมายจึงปรากฏ
ระหว่างทางโค้งคดทั้งหมดนั้น

เว้นพื้นที่ว่างเอาไว้
ให้ความหลากหลายร่วมสร้างความหมายใหม่ๆ
เว้นพื้นที่ว่างเอาไว้
ให้รู้ว่าโลกนี้ยังมีใครต่อใคร
เว้นพื้นที่ว่างเอาไว้
ให้รอยเท้าที่แตกต่างร่วมสร้างหนทางไกล.
(เว้นพื้นที่ว่างเอาไว้ ให้ความแตกต่างร่วมสร้างประชาธิปไตย)

กวีนิพนธ์​รองชนะเลิศรางวัลพานแว่นฟ้า 2563
คีตญา อินทรแก้ว