บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์

คราใดใจเบิกบาน
ดอกไม้ ผีเสื้อ สิ่งรายล้อมรอบกาย
ล้วนสวยสดงดงาม
คราวใดใจหม่นเศร้า 
แม้นเดินอยู่ในสวนดอกไม้ 
ท้องฟ้าสดใส สายลมพลิ้วผ่าน
ก็เป็นแค่เพียงความรับรู้ชั่วขณะหนึ่ง


ทุก ๆ สิ่งล้วนมีเวลา มีกรอบ ขอบเขต
บทบาทหน้า-บนเส้นทางเลือก
รื่นรมย์ สุข สมและผิดหวัง
บ่งบอกความจริงแท้ไม่จีรัง
ทุก ๆ สรรพสิ่งวนเวียนอยู่กับ
เกิด ขึ้น ตั้งอยู่ และดับสลาย
ทว่าครั้งหนึ่ง หรือ อีกหลาย ๆ ครั้ง


ความฝันและความหวัง
นำพาไปสู่ผลลัพท์-สุข-ทุกข์
ย่อมมีผลต่อความมั่นใจ
กระนั้นก็ตามบทสรุปในตอนท้าย
เวลา-คือผู้กำชัยชนะที่แท้จริง