เราหลงลืมอะไรบางอย่าง

ในขณะที่โลกเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ด้วยแรงผลักดันของการพัฒนาที่พ่วงพาเอาทุนนิยม
และบริโภคเข้ามาด้วย
และด้วยความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี
วิทยาการต่าง ๆ
…เราหลงลืมอะไรบางอย่าง ไปหรือไม่?
…เราหลงลืมเรื่องเล็ก ๆ ใกล้ตัว
เพราะมัวใฝ่ฝันจะทำเรื่องใหญ่ ๆ
…เราหลงกับความจริงที่ได้ถูกสร้างจากในจอแคบ ๆ
ของเทคโนโลยีสมัยใหม่ จนละเลยความจริงในโลกกว้าง
เราลืมไปหรือเปล่าว่าเราอยู่ร่วมสังคมเดียวกัน
เราไม่ควรกันตัวเองเป็น “คนนอก”เพราะไม่อยากรับผิดชอบ
หรือกันตัวเองเป็น “คนใน”

เพราะไม่อยากสูญเสียผลประโยชน์
เราลืมความมีน้ำจิต น้ำใจ
เพราะมัวแต่ระแวงแคลงใจกัน
เราละทิ้งจิตวิญญาณของเสรีชน
แต่กลับมัวเมาในความเผด็จการ
เรายึดติดกับตัวตน กับหน้าตา จนมองข้าม
…วิธีแก้ปัญหาชีวิตแสนง่าย
และเราลืมไปหรือเปล่าว่า…
ทุกชีวิต ในสังคม ล้วนมีความหมาย
ฯลฯ

ศ.ดร.รื่นฤทัย สัจจพันธุ์
คอลัมน์เชิญมาวิจารณ์หนังสือ
ออลแมกกาซีน ปีที่ ๓ ฉบับ ที่ ๖ กันยายน พ.ศ.๒๕๕๑
จากปีกปกหนังสือ: เราหลงลืมอะไรบางอย่าง
วัชระ สัจจะสารสิน : เขียน
สำนักพิมพ์นาคร