คำ : ไพวรินทร์ ขาวงาม
ภาพ : ณคเรศ ธีระคำศรี

๏ ‘ชีวิตดั่งฝัน’ 
แสนสั้นแสนยาวสักเท่าไหร่
ก่อรูปวูบวับลับล่องไป 
ดินน้ำลมไฟไร้รูปทรง

๏ ‘ชีวิตเหมือนนิยาย’ 
บทต้นบทท้ายหลายพิศวง
ล่อหลอกตอกย้ำภาพดำรง 
จบลงอวสานฉากผ่านพบ

๏ ‘ชีวิตคล้ายละคร’ 
ยอกย้อนปมเงื่อนเหมือนไม่จบ
สุขทุกข์รุกรับกับรักรบ 
ก่อนหลบนาฏการม่านเวที

๏ ‘ชีวิตคือการต่อสู้’ 
เป็นอยู่ไปอย่างต่างวิถี
กำเนิดชาติหนึ่งอันพึงมี 
ผิดถูกชั่วดีกี่รักชัง

๏ ‘ชีวิตแสนเปราะบาง’ 
น้ำค้างยอดหญ้าระย้าหวัง
เพียงชั่วแดดสายถึงพ่ายพัง 
เลือนหลั่งลิขิตอนิจจา

๏ ‘ชีวิตคือความจริง’ 
สรรพสิ่งดำเนินเผชิญหน้า
กำหนดนิยามตามสัญญา 
เจ้าของเวลาลมหายใจ!