คำ : โชคชัย บัณฑิต’

สะบัดริ้วลมหนาวบนราวม่าน
ค่อยคืบคลานผ่านคืนคลุมผืนผ้า
ขณะแดดเริ่มแย้มอยู่แช่มช้า
ก็พบว่าฝ้าหมอกคลุมซอกเมือง

ฉ่ำอณูพรูพร่างอยู่ข้างนอก
ร่วมเย้าหยอกข้างในไหลต่อเนื่อง
เต็มภูดอยช้อยฉ่ำเมฆชำเลือง
เกินลมเปลื้องหมอกปลิวละลิ่วฟ้า

ให้ฉากเช้าหนาวฉ่ำคลุมลำเนา
เคลื่อนครามเขาเป่าฟ่องละอองฝ้า
สอดสำเนียงเสียงนกว่ายวกมา
เพื่อบอกว่าฟ้าหนาวอีกเช้าแล้ว.