บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เพียงวูบหนึ่งในความคิด ที่ปราถนาและวาดหวัง แม้ความจริงตรงข้ามกัน แต่เรือลำน้อยแล่นออกจากฝั่ง ฝ่าคลื่นลมโถมซัดกระหน่ำ โลดแล่นไปในห้วงมหรรณพ ยลหมู่ดาวแห่งความหวัง ฝากถ้อยคำกับดวงจันทร์ ตราบใดที่ใจยังมีหวัง ด้วยความเชื่อและศรัทธา ก็จะถึงอีกฟากฝั่งดั่งตั้งใจ.