บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์


เพียงวูบหนึ่งในความคิด
ที่ปราถนาและวาดหวัง
แม้ความจริงตรงข้ามกัน
แต่เรือลำน้อยแล่นออกจากฝั่ง
ฝ่าคลื่นลมโถมซัดกระหน่ำ
โลดแล่นไปในห้วงมหรรณพ
ยลหมู่ดาวแห่งความหวัง
ฝากถ้อยคำกับดวงจันทร์
ตราบใดที่ใจยังมีหวัง
ด้วยความเชื่อและศรัทธา
ก็จะถึงอีกฟากฝั่งดั่งตั้งใจ.