บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ตะวันล้าแรงแตะเส้นขอบฟ้า ระลอกคลื่นแผ่ผาย เรือน้อยโยกไกว ในสินธู ห้วงเวลาแห่งความท้ายทายกำลังสิ้นสุด สู่รัตติกาลแห่งความโดดเดี่ยวและเปลี่ยวเหงา เฝ้าาดวงดาราพราววับขับแสงจันทร์ แว่วสำเนียงเสียงกระซิบ ผ่านสายลมหวีดหวิวกรีดเข้าไปในห้วงลึก ราวกับว่า... มีถ้อยคำฝากย้ำเตือน “คิดถึง-เสมอ เพรียกหามานานเนิ่น รอคอยสักวันหนึ่ง-ได้พบเจอ เหมือนท้องฟ้า ทะเล หมู่นก สรรพชีวิต รอดวงตาวัน... ฉายแสงแห่งพลังอีกครั้ง