บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์


ตะวันล้าแรงแตะเส้นขอบฟ้า
ระลอกคลื่นแผ่ผาย
เรือน้อยโยกไกว ในสินธู
ห้วงเวลาแห่งความท้ายทายกำลังสิ้นสุด


สู่รัตติกาลแห่งความโดดเดี่ยวและเปลี่ยวเหงา
เฝ้าาดวงดาราพราววับขับแสงจันทร์
แว่วสำเนียงเสียงกระซิบ
ผ่านสายลมหวีดหวิวกรีดเข้าไปในห้วงลึก


ราวกับว่า...
มีถ้อยคำฝากย้ำเตือน
“คิดถึง-เสมอ
เพรียกหามานานเนิ่น
รอคอยสักวันหนึ่ง-ได้พบเจอ
เหมือนท้องฟ้า ทะเล หมู่นก สรรพชีวิต
รอดวงตาวัน...
ฉายแสงแห่งพลังอีกครั้ง