อริยะ

คำ : วัฒนา ธรรมกูร

สติปัญญาติด
ทั้งชีวิตก็ติดหล่ม
วิถีเปลี่ยวระทม
ถมทับทุกข์อยู่กับทาง

เห็นแต่เงาของตน
ที่มืดมนถูกเมินหมาง
หวาดไหวทั้งอ้างว้าง
ทางที่ไปเหมือนไม่มี

ทุกข์ หม่นอยู่ทำไม
สมุทัย ตรองวิถี
นิโรธ ฉ่ำวารี
มรรค ที่ดีเถิดคลี่คลาย

ยิ่งเศร้าก็ยิ่งทรุด
ยิ่งไม่สุดก็ยิ่งส่าย
จิตนี้แหละเป็นนาย
หนาหนักไปพึงปล่อยปลง

จาก : กวีนิพนธ์
ชุด ขณะเดินทางใน ระลอกลมหายใจในวิเวก
สำนักพิมพ์สาระฅน