หยุดเวลาไว้ ณ ทวาย

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์

กว่าสี่ชั่วโมงกว่ากับการนั่งรถตู้จากด่านพุน้ำร้อน จังหวัดกาญจนบุรี แม้ระยะทางแค่เพียง ๑๔๐ กิโลเมตร ทว่าบทพิสูจน์ถึงความตั้งใจคือพื้นผิวถนนขรุขระและลาดชัน นั่งโยกไกวราวกับทารกน้อยถูกไกวเปล กระนั้นก็เถอะเมื่อมองทัศนียภาพสองข้างทาง ทิวเขายังคงเขียวขจีด้วยแมกไม้ ระลอกธารน้ำใสสะอาด อีกทั้งทรัพยากรทางธรรมชาติที่ยังถูกทำลายไม่มากนัก

ทวายหรือทะเวยังมีความอุดมสมบูรณ์ทั้งในทางด้านธรรมชาติและวิถีการดำรงชีวิตเรียบง่าย มนต์เสน่ห์ที่ควรจะปลดปล่อยให้เจริญเติบโตอย่างช้าๆ แบบค่อยเป็นค่อยไป ลึกๆ ในความรู้สึกผมไม่อยากเห็นทวายถูกความเจริญคุกคาม จากโครงการเส้นทางเชื่อมโยงการค้าขายหรือแม้แต่ท่าเรือน้ำลึก

จะว่าไปยังมีมุมมองแตกต่าง ที่มิอาจปฏิเสธได้ถึงพื้นฐานของการมีอยู่ ไม่มีใครอยากจมอยู่กับอดีต อดทนกับความยากลำบากและไม่มีพ่อแม่คนใดที่อยากให้ลูกๆ ต้องห่างไกลบ้านเรือนไปเป็นลูกจ้างขายแรงงาน บางคนมุ่งหวังอยากให้โครงการเศรษฐกิจพิเศษของทวายสัมฤทธิ์ผล เพื่อคนในครอบครัวจะได้อยู่พร้อมพรัก แต่นักต่อต้านบางคนก็ไม่เห็นด้วยกับอภิมหาโปรเจคและแอบลุ้นให้ผู้ลงทุนล้มเลิกแผนการณ์