อุชเชนี

หยิบสุมาลย์หวานซึ้งมาหนึ่งดอก
น้ำค้างกลอกกลีบเกาะเหยาะหยดใส
สะอาดเอี่ยมเปี่ยมสะอ้านปานน้ำใจ
มามอบให้มวลมิตรชีวิตนี้

ต่างเพชรแก้วแววเก้าที่เฝ้าฝัน
ต่างสุพรรณกรองระย้าสง่าศรี
ต่างลาภยศปรากฏเกริกเบิกใจปรีดิ์
ต่างสรรเสริญเยินฤดีให้ปรี่ลอย

เพื่อพบสุขซุกนิ่งในสิ่งนิด
ในสนิทน้ำใจเขาที่เหงาหงอย
ในไยดีตาตวงมาห่วงคอย
ในจอกจ้อยน้ำเสนเสนอเปรอฤทัย

ในดอกไม้ดอกนี้ที่ข้ามอบ-
แทนคุณขอบสุขแฝงแสวงไสว
ทุกกลีบบานปานดาวพราวพิไล
ปานอุทัยพร่างวะวับระยับเดือน

หยาดน้ำใสใจกลางหว่างบุปผา
คือน้ำตาไยดีที่เสมือน
มุกดามั่นกำนัลมิตรสนิทเยือน
อยู่ต่างเพื่อนมรรคาชีวานาน