สุดใจ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์

คืนจันทร์เต็มดวง
ท่วงทำนองเพลงซึ้ง ๆ พลิ้วผ่านมากับสายลม
บอกอารมณ์ความรู้สึก
คล้ายคนคนนั้นกำลังเปลี่ยวเหงา
ทุกครั้งที่ปลายนิ้วกรีดลงบนสาย
น้ำเสียงคล้ายเศร้าปนสั่นเครือ

ดวงดาราพราวพร่างบนท้องฟ้า
หลับตาเห็นดวงหน้า รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
ดังก้องอยู่ภายใน
ระยะทางช่างห่างไกล ระยะใจยิ่งเหินห่าง
ลืมตามองรอบๆ ใจเคว้งคว้าง
อิจฉาจันทร์ที่มีดาวอยู่ข้างเคียง

บทเพลงเงียบไปแล้ว
ใครคนนั้นคงดื่มด่ำ
ใครบางคนยังครวญครำ่
อยู่กับภาพในวันวาน
ยิ่งพยายามจะลบเลือนกลับย้ำเตือนทุกขณะ
ยิ่งโหยหายิ่งรวดร้าวราวกับว่าฝังลึก “สุดใจ”