บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์


บางขณะรู้สึกสับสน
คล้ายพายเรือวนในแอ่งน้ำ
เวลาที่เสียไปกับความคิดที่วนเวียน


พระอาทิตย์กำลังลาลับ
วันคืนผันผ่านตามวงปีแห่งชีวิต
มีเวลาให้เริ่มใหม่
ตราบไฟแห่งความหวัง-ศรัทธาไม่มอดดับ

นับเส้นทางที่ผ่านมา
มีเวลายื้อ ซื้อ ความสุข
และเวลาที่เสียไปในยามหม่นเศร้า

ไม่มีความปรารถนาใดที่ดีกว่านี้อีกแล้ว
เพราะทุกวันคือวันใหม่ 
ไม่มีความปรารถนาใดที่ดีกว่านี้อีกแล้ว
เมื่อเวลาแห่งชีวิตนั้นแสนสั้น 
ไม่มีความปรารถนาใดที่ดีกว่านี้อีกแล้ว
เพียงสานฝันให้เป็นจริง