365daysบันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ แค่หลับตา ความจริงที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน เป็นภาพสุดท้ายที่เห็นจะตราตรึงอยู่ในจินตนาการ ตะวันลับขอบฟ้า เรือลำน้อย ลอยโคลงเคลงฝ่าสายลมและเกลียวคลื่น เรือบางลำเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ชีวิตก็เท่านี้ มีพลังมีฝันก็ลุกขึ้นฟันฝ่าทุก ๆ ปัญหาที่โถมถั่ง หมดแรง หมดไฟก็หลบซ่อนอยู่ในมุมสงบ เยียวยา รักษาบาดแผล ก่อนจะลืมตาลุกขึ้นสู้อีกครั้ง ยามตะวันฉายแสง ภาพชีวิตเคลื่อนไหว ไปตามหน้าที่ของตน ต่างคนต่างมีบทบาท เพื่อข้ามผ่านห้วงยามแห่งความท้าทาย จนสนธยากาลเคลื่อนแทรกเข้ามา หมู่ดาวและดวงจันทร์ส่งแสงวับวาวในม่านฟ้า แค่เพียงปราถนาที่จะเห็นดาวดวงหนึ่งเดินทางไปถึงฝั่งฝัน เพียงลืมตาก็รับรู้ได้ว่า... การเดินทางของความคิด ห่วงหา โดยมีดวงจันทร์เป็นสะพาน
บางท่วงทำนองที่มองผ่านสายตา ขณะยืนมองท้องฟ้ายามสนธยากาล และค้นพบความจริงจากภายใน... ณ ที่ใดที่หนึ่งในโลกแห่งความจริง
