ภาพและคำ : อัยย์ รินทร์


นานเท่าใดกับการดิ้นรนขวนขวาย
ร้อนรนเหมือนคนไร้สติ
ท้ายที่สุดก็ค้นพบความจริง
เมื่อถึงจุดต้องทบทวน


แค่อยากหาที่พักผ่อน
ฟังเสียงนกร้อง 
ปลาตัวใหญ่ผุดขึ้นเหนือน้ำ
ริ้วคลื่นแผ่เป็นวงกว้าง


บางครั้งการหลีกหนีความวุ่นวาย
นำพาตัวเองไปสัมผัส
สถานที่และบรรยากาศที่แตกต่าง
นั่งมองหมู่เมฆเลือนไหลในเวิ้งฟ้ากว้าง
เหนือน้ำผักตบชวาที่ล่องลอย

ไม่มีสิ่งใดที่ยั่งยืน
ทุก ๆ สิ่งล้วนมีกรอบเวลา
ผ่านเข้ามา ล่วงเลยผ่านไป
ปีใหม่ ปีเก่า วันนี้หรือพรุ่งนี้
เป็นแค่เพียงการปรากฏของผัสสะ
…….โลกเหงา-เศร้าในวันวาน
หรือโลกหน้า ที่ยังมาไม่ถึง
ตั้งสติ ปล่อยวางความคิดคาดหวังและเพ้อฝัน
อยู่ตรงนี้ ณ ปัจจุบันอยู่กับลมหายใจของเราเอง


บางขณะอารมณ์ ผ่านความคิดและมุมมอง
ใต้ร่มเงาไม้ไทร ริมฝั่งแม่น้ำบางปะกง
 ๒๘ ธันวาคม ๒๕๖๕