คำ : กันย์นรา พิชาพร

ใต้ร่มไม้ใบบังริมฝั่งน้ำ
เพลินลำนำฉ่ำชื่นคลื่นครวญเห่
แลลิบลับลำน้อยลอยเรือเปล
จะหันเหเหินห่างหนทางใด

เรือโคลงเคลงคร่ำคร่าพาเคว้งคว้าง
สู่จุดหมายปลายทางถึงฝั่งไหน
อีกหนาวฤดูกาลจะผ่านไป
ชรากาลรุกไล่ใกล้เข้ามา

เหลือสภาพซากโบราณนานผุพัง
พยุงชีพเกรอะกรังถึงฝั่งหน้า
จากแสงเช้าจวบจนสนธยา
แสวงหาอะไรในชีวิต

ฝ่าพายุโครมครืนกลางคลื่นคลั่ง
แรงเกรี้ยวกราดสาดสั่งวันฟ้าปิด
สูญเสีย จากพราก ฝากแผลพิษ
รูปเบี้ยวบิด ไม้ใกล้ฝั่งใกล้สั่งลา

ร่มไม้ใบบังริมฝั่งฝัน
เรือชีวิตลำนั้นสู้ฟันฝ่า
ต้านแรงลมรอดอับปางกลางฝนฟ้า
ถึงฝั่งท่ายังทุ่งรุ่งอรุณ