คำและภาพ : เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์

๐-ฉันยังรักรากเหง้าโลกเก่าก่อน
มิอาจย้อนแต่เชื่อมโยงโมงยามสมัย
ยังคุ้นเคยโคลนดินกลิ่นควันไฟ
รักเพลงซอกอไผ่เสียงไก่กังวาน

รักผองแม่พาลูกเพียรปลูกปัก
ผองพืชผักพร้อมพรรณธัญญาหาร
หอมกลิ่นสาบติดเสื้อชุ่มเหงื่องาน
รักวิญญาณหวานเศร้าเพลงชาวดิน

รักสุมทุมพุ่มพงป่าดงตาล
และลำห้วยละหานเลี้ยงฐานถิ่น
รักเรือนเหย้าเหล่าหมู่ได้อยู่กิน
มิหยามหมิ่นผู้ทุกข์ทนสร้างหนทาง

ผู้กราบไหว้ดินฟ้าน่านับถือ
ใจสัตย์ซื่อเปล่งเสียงอยู่เคียงข้าง
ในโลกที่รีบเร่งจนเคว้งคว้าง
ใครคิดบ้างถึงวิบัติปัจจัยชีวิต…