365daysบทกวี : พินิจ นิลรัตน์ ภาพ : ศรยุทธ รุ่งเรือง เพราะผลพวงปวงรากจากบ้านนอก เป็นเครื่องบอกชี้แนวทางสว่างให้ เราจึงก้าวตามฝันอย่างมั่นใจ แม้มิใช่ทางหรูหราแห่งค่านิยม โตมากับบ้านชายคลองและท้องทุ่ง เด็ดผักบุ้ง จับกุ้ง ปลา หาหอยขม เย็นจูงวัวเล็มหญ้าเพลินอารมณ์ แว่วเสียงเพลงลอยลม 'เพลิน พรหมแดน' ดื่มด่ำบางค่ำคืนยันดื่นดึก ความทรงจำในสำนึกสิ่งหวงแหน ศิลปะ ‘หนังตะลุง’ คือแก่นแกน และ ‘โนรา’ ก็แนบแน่นในรอยจำ ด้วยผลพวงท่วงทำนองของศิลปะ กับจังหวะจะโคนโทนสูง-ต่ำ ฟังกลอนกานท์วรรณศิลป์ยินลำนำ เก็บคลังคำอันล้ำค่าใจจารึก นี่คือรากจากศิลปะของพื้นบ้าน เราจดจารประทับใจไหวรู้สึก คือคุณค่าแห่งถ้อยคำอันล้ำลึก คือเส้นทางสายน้ำหมึกในวันนี้ [เพราะมี 'ครูพักลักจำ' อันล้ำลึก จึงสู่เส้นทางสายน้ำหมึกในวันนี้]
บทกวี ที่ อ่านในกิจกรรม
“ล่องนาวาร่ายคำกวี เยือนรังรักในจินตนาการ
คีตกวีลูกทุ่ง ไพบูลย์บุตรขัน”
