365daysบันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์
ระหว่างนั่งหลบฝนที่เทกระหน่ำ ตอกย้ำว่าการมาครั้งนี้คงทำได้แค่เพียงเฝ้ามองศาสนสถานที่ยั่งยืนมานับร้อยนับพันปี เรื่องบางเรื่องก็ไม่ได้แย่ไปเสียหมด บางเหตุการณ์ดีหรือร้ายย่อมมีสิ่งทดแทน…
“เม็ดฝนหล่นมาจากฟากฟ้ามีความเท่าเทียมกันหรือไม่? “
“แล้วเม็ดทราย ก้อนหิน ก่อนจะถูกนำมาผสมผสาน ขัดเกลา แกะสลักก่อร่างเป็นศาสนสถานที่งดงามเช่นนี้ ขนาดของมันเคยเท่าเทียมกันกระนั้นหรือ?”
ก็ไม่รู้ว่าตรรกะความเท่าเทียมนั้นจะมีอยู่จริงหรือไม่ มันจะต้อง เป็น อยู่ คือ ในแง่มุมไหนถึงจะพึงพอใจต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์ทุกผู้คน แต่สิ่งที่มองเห็นได้อย่างชัดเจนคือความแตกแต่งและควรทำใจยอมรับกันเสียที
“อยู่ให้เย็นก็เป็นสุข”จู่ คำๆ วูบผ่านมา
“ถ้าไม่อยากให้ใครทำอะไรต่อเรา ก็จงอย่าทำสิ่งนั้นต่อเขา” คำง่ายๆ ที่ควรพิจารณา ย้อนมองตัวเองเพื่อจะได้เงยหน้ามองโลกด้วยใจที่ปราศจากอคติ ฝนโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า เรือกสวน ท้องนา ผืนป่าหลอมรวมเป็นสายน้ำ สร้างชีวิต ให้ความอุดมสมบูรณ์ งอกงาม
ก้อนกรวด เม็ดทรายและก้อนหิน ที่ถูกนำมาหลอมรวม แกะสลัก สรรค์สร้างจนเป็นประติมากรรมท้าทายกาลเวลา คือสิ่งล้ำค่าที่ตอกย้ำถึงความศรัทธา.
ภาพถ่าย-วัดสระกำแพงใหญ่
ตำบล สระกำแพงใหญ่ อำเภอ อุทุมพรพิสัย ศรีสะเกษ
