สิ่งที่เธอทิ้งไว้
หลังจากไปเป็นนิรันดร์
นั่นคือหัวใจกับสัจจะ
ดุจเดียวกับท้องทุ่งและเมล็ดข้าวสีทอง
ดุจเดียวกับห้วงมหรรณพและมวลเมฆ
ซึ่งเพียงพอ
สำหรับผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่

แม้ว่ายุคสมัยจะแปรเปลี่ยนไป
ด้วยการให้ความอำมหิต
และความตระบัดสัตย์ขึ้นเป็นฝ่ายชี้นำ
แต่ฉันยังเชื่อมั่นเฉกเช่นที่เธอเชื่อ
ในฐานะมนุษย์สามัญผู้หนึ่ง
นั่นคือมีหัวใจและสัจจะ

เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์

จาก :กวีนิพนธ์
สนทนากับคายิล ยิบราน
สำนักพิมพ์ในดวงใจ