มณีนัย

พริ้งพร่างดั่งพัชราภรณ์
สะท้อนใจโลกสะทกขวัญ
รู้สึกรู้สากว่าสามัญ
กระทั้นกระทำกับคำนึง

สัจทิพย์พริบแพร้วดุจแก้วมณี
สาดทอพื้นที่มิไปถึง
ส่องทางกว้างลึกซึกซึ้ง
เผยอีกโลกหนึ่งมโนชน

นวลน้ำมณีแห่งทีทัศน์
เคารพฤดีรัตน์ร่วมแดดฝน
ให้เกียรติมนุษยกมล
ปลุกตื่นในตนทุกราตรี

หอมหวานแห่งวัจนาลัย
กรุ่นกาลนานไกลหทัยวิถี
รื่นรัตนกัลยาตราบอุษาวดี
อวลอรุณสุนทรีย์ตลอดทิวา

วับแวมแต้มวาวทุกร้าวรอน
พบพรุ่งประภัสสรซึ่งฟันฝ่า
ผุดยิ้มกับหยาดใสนัยนา
พร้อมบุปผากวีมณีนัย