365daysเรื่อง: อรสม สุทธิสาคร
“คนเรามีหัวใจและร่างกายเดียว วันหนึ่งหัวใจก็จะร่วงโรยไป และร่างกายก็จะไม่มีใครอยากมองอีกต่อไป”
“ธรรมชาติมีวิธีที่ชาญฉลาดในการหาจุดอ่อนของเราจนเจอเสมอ”
“อย่าปล่อยให้ความทุกข์เศร้าจากความรักเข้าครอบงำใจ จนลืมนึกถึงความสุขที่เคยมี”
คำพูดข้างต้นเป็นของศาสตราจารย์เพิร์ลแมน ที่พูดกับเอลิโอ ลูกชาย
พื้นที่ความรักในใจฉันเปิดกว้างอีกครั้ง หลังจากที่ได้ดูหนังเรื่อง คอลล์ มี บาย ยอร์ เนม หนังที่ไม่ใช่แค่ถ่ายทอดศิลปะให้เราได้ชื่นชมและชื่นชอบ หากยังมอบความสุขและพาใจเราดิ่งลึกลงไปในห้วงความนึกคิด ได้สำรวจ ทบทวน และในที่สุด ได้มองเห็นแง่มุมอันสวยงาม มหัศจรรย์ลึกซึ้งของความรักอีกครั้ง (จากที่เคยมองเห็นอยู่แล้ว ประสาโรแมนติคชน)
หากจะว่าไป รักที่จบลงด้วยการจากพรากมักถูกมองว่าเป็นเรื่องเศร้าซึ้งสะเทือนใจ แต่สิ่งหนึ่งซึ่งฉันประทับจับใจคือแม้จะรู้ทั้งรู้ว่าเวลาที่จะได้มีอยู่ร่วมกันนั้นหดสั้นเข้าทุกที แต่คู่รักคู่นี้คือเอลิโอกับโอลิเวอร์กลับเลือกใช้วันเวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันเพียงน้อยนิดเติมเต็มความสุขแก่กันและกัน มากกว่าจะเลือกเศร้า มีกิจกรรมที่ทั้งคู่ยังคงทำด้วยกันเช่นปกติ ออกไปว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน เที่ยวเล่น ฯลฯ ยังคงมีเสียงหัวเราะอันเบิกบาน ความรื่นรมย์สนุกสุขใจ และแน่นอนว่ามีการเปิดใจให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงความเศร้าของการจากลาที่กำลังกรายใกล้เข้ามา
อย่าถามเลยว่าฉันดูหนังเรื่องนี้กี่หนกัน จากหนังเรื่องหนึ่ง ทำให้ฉันได้สำรวจพื้นที่ของความรักในชีวิตตนเอง และของใครๆ หลายคน รวมทั้งพื้นที่ความรักของนักแสดงหลักสองคน คือน้องทิม (ทิโมธี ชาลาเมต์) และพี่หมี (อาร์มี่ แฮมเมอร์)
พื้นที่ความรักของบางคนคือพื้นที่ในความทรงจำ งดงาม ตรึงใจอยู่เช่นนั้นเนิ่นนาน แต่สำหรับบางคน พื้นที่ของความรักคือพื้นที่ในชีวิตจริง อาจแคบ กว้าง มาก น้อย นั่นคงขึ้นอยู่กับการให้ความหมาย และเงื่อนของวันเวลา เหตุปัจจัยตามที่มีที่เป็น
ใครคนหนึ่งพบใครอีกคนหนึ่ง เพื่อจะเรียนรู้กัน รักกัน และเติมพื้นที่ในชีวิตให้แก่กันและกัน เป็นความเบิกบานหวานหอม รื่นรมย์ อบอุ่นใจ เป็นความชิดใกล้ทางใจที่แสนวิเศษ ความรักของน้องทิมกับพี่หมีอาร์มี่คงเป็นเช่นนั้นแหละ มิตรภาพของทั้งคู่เติบโต งอกงาม จากการทำงานร่วมกันในกองถ่ายหนังเรื่องนี้
มิตรภาพพิเศษของคนบางคนอาจไม่ได้หมายถึงความรักที่เจือกลิ่นอายความปรารถนาทางเพศ บางคนได้คบหากัน มีช่วงเวลาร่วมกัน ได้พูดคุยกัน ใช้เวลาทำกิจกรรมที่ชื่นชอบร่วมกันก็มีความสุข อิ่มเอมใจล้นเหลือแล้ว คนบางคนสำหรับ “บางคน” ก็คือความพิเศษ ถูกใจใช่เลย ฉันว่าพี่น้องคู่นี้เป็นแบบนี้แหละ
เขาและเขาต่างเป็นแสงสว่างอันอบอุ่นแก่กัน เป็นความรื่นเริงยินดี เป็นที่รักที่ชื่นใจในชีวิตของกันและกันฉันรักหนังเรื่องนี้ และชื่นชอบมิตรภาพในชีวิตจริงของคนคู่นี้ ที่เหมือนสายลมเย็นโบกโบยในพื้นที่ความสุขของชีวิต รักเพลงมิสเทอรี่ ออฟ เลิฟ ของซุฟจาน สตีเฟนส์ และเพลงประกอบหนังอีกสองเพลงที่ฟังทีไรก็ให้ความรู้สึกอันอ่อนหวาน ละเมียดละไม นุ่มนวลในอารมณ์นัก
ในชีวิตจริง หากไม่มองความรักอย่างจำกัดในมิติทางเพศเพียงอย่างเดียว เราต่างมีพื้นที่ของความรักมากมายหลายสถาน มีผู้คนที่เรารัก มีสิ่งต่างๆ หลายหลากที่เรารักที่ทำให้วันเวลาของเราดำเนินเนื่องไปอย่างมีความสุข เพื่อบอกเราว่าชีวิตนี้ยังรื่นรมย์ เป็นโลกที่เรายังยิ้มได้เสมอ และอาจมีบางขณะที่เราเผลอไผลยิ้มให้ตัวเองคนเดียวได้อีกด้วย
ฉันรักโลกใบนี้ ในวัย ๖๐ ฉันยังยินเสียงท่วงทำนองของดนตรีชีวิตที่พลิ้วไหว สดชื่น ยังมีรสอันหอมหวาน เบิกบานของหญิงสาวหลงวัยอยู่รอบใจให้ได้จิบดื่ม จุมพิต อาจไม่ต้องถามหาเหตุผลให้เปล่าเปลืองสมองว่าเรารักสิ่งนั้นคนนี้เพราะเหตุผลกลใด
เพราะความรักก็คือความรัก ไม่มีอันใดมากไปกว่านั้น…
เช่นเดียวกับรักแรกของเอลิโอกับโอลิเวอร์ ถึงวันนี้รักแรกยังคงสวยงามในพื้นที่ใจของฉันเสมอ เสียงกระซิบคำรักอันนุ่มนวล อ่อนหวานยังคงเป็นดุจธารน้ำใสสะอาด สว่างกระจ่างอยู่ในความทรงจำให้ได้ชื่นใจ ไม่มีความเศร้าใดๆ หลงเหลืออยู่ และอาจเป็นเช่นเดียวกับ “รักแรก”ของใครๆ หลายคนที่มิอาจลืมเลือน เพราะเรามิปรารถนาจะลืมทั้งสุขและทุกข์ที่เคยมี เคยเป็นในกาลครั้งหนึ่งครั้งนั้นที่ผ่านมา ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด แม้อาจนานตราบชั่วชีวิต หรือนี่คือเสน่ห์ในเสน่หาของรักแรก
ฉันหวนนึกถึงความรู้สึกของเอลิโอ ที่บอกว่าโอลิเวอร์คือ “บ้าน” ของเขา รับรู้และเข้าใจความเปรียบเปรยเช่นนี้ดี และเชื่อว่าใครหลายคนก็อาจรู้สึกเช่นนี้ไม่ต่างจากกัน ใครบางคนคือบ้านในใจของเรา…ชีวิตยังคงดำเนินต่อไปในโลกใบนี้ และเรายังคงมีความสุขได้เสมอในแบบของเรา ในพื้นที่ความรักของเรา ขอบคุณคอลล์ มี บาย ยอร์ เนม ที่ทำให้ได้สบตากับรักแรก และได้เข้าไปเยี่ยมเยือน จุมพิตบ้านในใจอีกครั้งอย่างอิ่มเอมใจ ฉันรักลมหายใจในเสียงกระซิบรักของสองเรา-เอลิโอกับโอลิเวอร์…เสียงกระซิบที่ราวจะบอกว่าเขาและเขา ต่างเคยเป็นลมหายใจของกันและกันมาแล้วในกาลครั้งหนึ่ง
เขาสองคนบอกฉันว่าโลกนี้ช่างหวานหอม และสวยงามเพียงไร เมื่อมีความรัก
